قبرستانی خاموش و مرموز در جنوب شرقی‌ترین نقطه ایران، استان سیستان و بلوچستان، شهر چابهار، روستای تیس. روستایی باستانی با قدمتی حداقل ۲۳۰۰ ساله که در آن اعتقادات و باورهای مردم بلوچ با راز‌آمیزی و سکوت ژرفناک طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن که بلوچ‌ها به آن «جن سنط» می‌گویند یکی از این رازهاست.
قبر‌ها در کنار هم بر روی سطحی صخره‌ای حفر شده‌اند. چه کسانی این گورهارا حفر کرده‌اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب کرده‌اند؟ این گور‌ها با چه وسیله‌ای حفر شده است؟ در پاسخ به این پرسش‌ها مانند این گورستان جز سکوت چیزی نمی‌شنویم. شاید به دلیل حفظ مردگان و در گذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیر زمینی اجساد، رنج کندن سنگ را بر خود هموار می‌کردند و گور‌ها را اینچنین می‌ساختند. شاید برای احترام به مردگان بوده اما مردم محلی معتقدند که «این گور‌ها متعلق به جن‌هاست. آنها مردگان خود را در حصار این سنگ‌ها دفن کرده‌اند، شب که می‌رسد، جن‌ها بر سر گور از دست رفتگان خود حاضر میشوند و به مویه و مرثیه‌سرایی مشغول می‌گردند. هر کس که شبانگاه گذرش بر این گورستان بیفتد، مورد نفرین جن‌ها قرار میگیرد و با عذابی سخت بعد از چند روز می‌میرد.»
بشر امروزی با وسایل ابتدایی به دشواری توانایی حفر این گور‌ها را بر روی سطح سخت سنگی دارد. شاید به همین دلیل است که مردم محلی حفر این گور‌ها را به نیرویی مافوق بشر نسبت می‌دهند. این گورستان بر تپه‌ای کم ارتفاع مشرف بر روستای تیس و در پای کوه پیل بند قرار گرفته است. در کنار این گورستان که به قبرستان شماره یک تیس مشهور است، قبرستان امروزی مردم روستا قرار دارد. اما گورهای این گورستان بر سطح خاکی نرم حفر میشوند. مردم روستا مراقبند که شب گذرشان به گورستان جن‌ها نیفتد!
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید